PHRATRICA

PHRATRICA

Graece Φρατρικὰ, dicebantur in Rep. Atheniensium convivia, a tribulibus vel societatis eiusdem consortibus, amicitiae mutuae conservandae augendaeque celebrari solita. Instituta hâc fini a Solone, ut et alia quaedam, de quibus ita Athenaeus, Dipnos. l. 5. Τῶν δὲ νῦν δείπνων προνοοῦντες οἱ Νομοθέται, τὰ φολετικὰ δεῖπνα, καὶ τὰ δημοτικὰ προσέταξαν: ἔτι δὲ τοὺς θιάσους καὶ τὰ φρατρικὰ κτλ. i. e. Conviviorum autem, quae nunc florent, curam non exiguam habentes Legumlatores, mandârunt haberi convivia Phyletica (pro Tribubus) Demotica (pro vulgo) Porro Thiases (pro Collegiis, sic Philosophi Magistris suia defunctis parentabant) et Phratrica (pro τᾶις φρατρίαις) etc. Rationem in ftituti idem reddit, dicens vinum ἐλκυςτικόν τι πρὸς φιλίαν εἶναι, animos attrahendi atque conciliandi vim habere. Nomen a φρατρία, quae vox an a φρατὴρ, ut Eustathius vult: an a πατριὰ, ut Suidas: an a φρέαρ, puteus, quod ex eodem puteo haurirent, originem traxerit, non liquet: Interim alias Τριττὺς dicta, tertia erat pars Tribus, triginta γένη seu cognationes sub se continens: Latine Fraternitatem dixeris, cui qui praeerat, Τριττύαρχος appellatus est, sicut Φυλοβασιλεὺς Tribum moderabatur. Cicero Curiales vocat τοὺς φράτορας Atheniensium. Conveniebant hi diebus festis, in certo loco, cui Phratrion nomen, teste Eustathiô, Il. β. et ι. ac Polluce, l. 3. c. 4. (ubi liberi eorum in τῶ φρατόρων album sollenni ritu referebantur) φρατρίζειν, i. e. εἰς φρατρίαν συνιέναι dixerunt. Vide quoque de Iove Φρατρίῳ, voce Iuppiter. Nec γένη illa seu τριακάδες illae Fraternitarum harum

sanguine solum iunctos complectebantur, sed societatis potius vinculô civili colligatos eorundem que iurium ac privilegiorum participes: σύςτημα κοινωνικὸν, item κοινωνίαν Grammatici vocant. Qui vero Phratricum istiusmodi epulum dabat, dicebatur ἑςτιάζειν τοὺς φράτορας, Vide Franc. Rossaeum Archaeol. Atticae l. 1. c. 5. et supra in voce Demarchi, Lexiarchicum, Liberi, etc.